Inicjatorem wystawy była w 1953 roku Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego. Zadania tego przedsięwzięcia były następujące: pokazanie najważniejszych osiagnięć polskiej techniki ostatnich 2 lat ze szczególnym uwzględnieniem wynalazków, udoskonaleń i usprawnień, pokazanie eksponatów, praktyczny wybór wynalazków, udoskonaleń nigdzie wcześniej nie pokazywanych, pokazanie czołowych twórców, racjonalizatorów i podkreślenie twórczości kolektywnej, wyeksponowanie oddziaływania nowej techniki na zmniejszenie wysiłku czołwieka, ukazanie współpracy technicznej krajów socjalistycznych ze szczególnym uwzględnieniem ZSRR.
Przewodniczący PKPG powołał Jerzego Baworowskiego na swojego pełnomocnika d/s wystawy a ten z kolei w lutym 1954 roku zwołał posiedzenie pełnomocników poszczególnych pełnomocników resortowych. Na wystawie miało byc reprezentowanych 21 ministerstw i centralnych urzędów. Wstępnie dokonano podziału podziału terenów wystawowych wokół hali Ludowej. W skład w/w weszły dawne tereny "B" z WZO czyli Zoo i WFF, Halę Ludową i Pergolę (Ministerstwo żeglugi), ówczesny Plac Młodzieżowy (pomiedzy Świdnicką, Oławską, Widok) gdzie wystawiał się Przemysł Maszynowy, oraz salę NOT (specjalne elementy z zakresu budownictwa przemysłu). Za propagandę wystawy odpowiadał Z. Bartold. Finanse w ryzach trzymał B. Kiler, administrację A. Zubkow, rozliczenia robót plastycznych i architektonicznych wykonywał J. Figas. Zaczęto organizwoać transport, brygady zieleni, oraz Straż Przemysłowa pilnująca zwiezionych materiałów na kwotę 250 mln złotych. Autorami scenariuszy wystawowych byli dziennikarze K. Krzyżagórski, W. Wodecki, E. Barbarowicz, D. Piątkowski. Oprawa fotograficzna należała do J. Kalisza i S. Wolniewicza.
Autorami projektów ogólnych i wnetrz byli M. Dawska, H. Giecewiczowa, W. Błażejewski, M. Hoffman, J. Geppert, T. Wincze, B. Michałowski, T. Forowicz, W. Zamecznik i St. Srokowski. Wystawę tak jak WZO w części głównej upiekszył swoimi rzeźbami Xawery Dunikowski, prof. Strynkiewicz (pawilon kolejnictwa) i W. Boronia w alei honorowej wystawy. Wystawę przewidywano na maksymalnie 50 tysięcy osób dziennie. W rzeczywistości było o połowe mniej. Za wyzywienie na wystawie odpowiadał pawilon gastronomiczny na 500 miejsc, 3 kawiarnie i dwa bary, 2 bary mleczne, pijalnia soków lesnych i ziół. Za połączenia telefoniczne i dalekopisowe odpowiedzialna była Dyrekcja Okręgowa Poczt, poczta także zorganizowała stoiska ze stemplami okolicznosciowymi. Za informację na wystawie odpowiadał Centralny Instytut Dokumentacji naukowo - Technicznej. "Dom Książki" zorganizował dwadzieścia kilka stoisk kiermaszowych z ksiązkami. Przed otwarciem wystawy gruntownie przebudowano instalacje elektryczne wraz z podstacjami. Wiekszość pawilonów po WZO wyremontowano i odnowiono a także dobudowano nowe. Przebudowano wejście na tereny "B" i zagospodarowano bulwar nad Odrą gdzie prezentowano sprzęt ciężki. Wyremontowano kolejkę wąskotorową by mogła słuzyc gościom wystawy łącząca Odrę z pawilonami leśnictwa. W porozumieniu z PTTK na Dworcu Głównym zorganizowano punkt informacji i zakwaterowania. Z okazji wystawy stworzono jej znak graficzny autorstwa plastyka Kaweckiego i po raz pierwszy w Polsce zrobiono znaczki okolicznościowe z polskiego tworzywa sztucznego - polistyrenu. Od początku lipca 1954 do końca miesiąca rozpoczęły sie odbiory poszczególnych pawilonów i prac wykonanych przed wystawą.
Wielki czterdziestopięciometrowy dźwig polskiej konstrukcji górował nad całoscią terenów wystawowych nad Odrą.
Wystawę otwarto uroczyście w w dniu 8 sierpnia 1954 roku. W tej uroczystości brał udział wicepremier S. Łapot, przewodniczacy PKPG minister E. Szyra oraz przedstawiciel resortów, uczestników i władz miejskich oraz wojewódzkich. jak wyglądała wystawa? najwiekszy pawilon to potentaci polskiego przemysłu : hutnictwa, i przemysłu maszynowego.W i przed pawionem dźwigi, maszyny budowlane, "Junaki", "Ursusy" i "Stary", pierwsze pralki SHL sprzedawane po raz pierwszy podczas wystawy. Były też hutnicze urządzenia wzbogacania rud, pomocnicze, wyciskarki, oczyszczarki, wagony kolejowe, przyrządy pomiarowe. Pawilon Górnictwa to mechanizacja urobku, załadunku i transportu węgla. Resort zdrowia przygotował pawilon w klimacie sali operacyjnej w którym pokazywano przyrządy ortopedyczne, wektokardiograf, wytwórnic surowic i szczepionek. Rolnictwo prezentowane przez PGR i Rolnictwo i Skup przedstawiły wiedzającym nowe pługi, maszyny rolnicze i ciagniki. Budownicwo pokazało ciekawą forme architektoniczną wykonanych pawilonów, nowe materiały budowlane oraz pierwsze próby wielkiej płyty. Ministerstwo żeglugi pokazało nowoczesne środki techniki żeglugi śródlądowej, rozwijający się przemysł stoczniowy, mechanizację prac ładunkowych oraz osiagnięcia polskiego ratownictwa morskiego. Pokazano nowe metody spawania i cięcia podwodnego. Chemie zdominowały takie ośrodki przemysłu chemicznego jak Oświęcim, Wizów, Gorzów, Rokita i Kędzierzyn wystawiające wytwory przemysłu chemicznego dla rolnictwa, garbrstwa, zdrowia i innych dziedzin życia. Pawilon Ministerstwa Transportu Drogowego pochwalił się nowymi konstrukcjami szybowców i samolotów oraz rozwiązaniami komunikacji samochodowej. Ministerstwo Kolei mające swoje ekspozycje także w centrum miasta pokazało nowy tabor kolejowy a każdemu zwiedzającemu jego wystawe wręczało pamiątkowy bilet kolejowy. Na wystawie znajdowały sie także stoiska - pawilony Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, Drobnego i Rzemiosła, handlu Wewnetrznego, Przemysłu Drzewnego i Papierniczego prezentujące swoje dokonania. Ostania w ciągu wystaw ekspozycje stanowiła wystawa Ministerstw lesnictwa mająca w swojej ofercie koleji linowe, ładowarki, piły i pługi itd. Wystawa trwała do 24 października i zaliczyło ja ponad 1 200 000 zwiedzających. 2850 wycieczek, delegacje zagraniczne, ministrowie z bloku wschodniego.
Jako ciekawostkę moge dodać iż wczesniej wspomniany ogromny dźwig po wystawie został przekazny do Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego i miał pomóc w odbudowie i rozbudowie Wrocławia.
To tyle w ogromnym skrócie o jednej z tych wystaw o której tak naprawde niewiele wiemy bowiem miała pecha powstać w tych czasach kiedy przepływ informacji i reklamy był mocno ograniczony. Nie mniej jednak własnie ze względu na swój charakter czas i miejsce mozna napisac, że odniosła sukces choć nie taki z pewnościa jak WZO.
A teraz kilka nazw eksponatów prezentowanych w 1954:
- opielacz konny, rzutomierz, kubikator, barwomierz glebowy, krajalnica grybów, iskrochron wodny do "Ursusa", dwukólka zrywkowa, nakłonomierz, imperkol...itd.
bonczek/hydroforgroup/2006 na podstawie artykułu 'KWWiPT" autorstwa Jerzego Baworowskiego opublikowanego w "Kalendarzu Wrocławskim 1969" oraz "KWWiPT we Wrocławiu" wydawnictwo Ministerstwa Leśnictwa z 1954.
. No to mamy robotę przy odkręcaniu przypisań.
