Kamieniec Wrocławski
Autor:
MT°,
Data dodania: 2006-02-18 23:48:20,
Aktualizacja: 2006-02-18 23:48:20,
Odsłon: 2796
|
|
Pierwsze ślady człowieka na tym terenie pochodzą z czasów kultury pucharów lejowatych, z około 2500 p.n.e.
|
KAMIENIEC WROCłAWSKI
Pierwsze ślady człowieka na tym terenie pochodzą z czasów kultury pucharów lejowatych, z około 2500 p.n.e. Z zalewu Bajkał wydobyto charakterystyczne dla tego czasu naczynie o kulistej formie z uszakami. Ludność w tym miejscu zamieszkiwała w drewnianych chatach o konstrukcji zrębowej, częściowo wkopanych w podłoże. Wraz z kulturą pucharów lejowatych upowszechnił się pod Wrocławiem wypas koni i hodowla psów. Około 1700 p.n.e. pojawia się na tych terenach ludność tzw. kultury unietyckiej, której największe cmentarzysko odkryto w pobliskich Siechnicach. Z wczesnego średniowiecza pochodzą znaleziska osiedla Słowian, którzy w zabudowie domostw stosowali konstrukcje słupowo-plecionkowe oraz zrębowe.
Z całą pewnością osada należała w XII stuleciu do wpływowego możnego Piotra Włosta, który przeciwstawiając się rządom pierwszego księcia wrocławskiego w okresie rozbicia dzielnicowego, Władysławowi II Wygnańcowi, pozbawiony został za karę praw do tych posiadłości. Po śmierci Władysława II w 1163 roku okoliczne dobra przejął jego syn, książę Bolesław Wysoki. Jednocześnie prawa do tego tereniu rościli sobie spadkobiercy Piotra Włosta: jego syn Jaksa oraz wnuk Leonard.
Na początku XIII wieku Kamieniec znalazł się jednak we władaniu wnuka Włosta, Leonarda, pełniącego na dworze piastowskim funkcję komesa. Wchodził on w skład dóbr feudalnych, w których znajdowały się leżące w pobliżu Odry między Oławą a Wrocławiem: Stary Otok, Janików i Laskowice. Pierwsza wzmianka historyczna o Kamieńcu pochodzi z 28 czerwca 1203 roku (w tym roku mija 800 lat istnienia miejscowości). Wtedy właśnie Leonard odstąpił miejscowość Węgrzynowo wybudowanemu przez księcia Henryka I Brodatego klasztorowi cysterek w Trzebnicy, św. Bartłomieja. Ponieważ Leonard zrzekł się jednocześnie wszelkich praw do owych dóbr, książę nadał mu tytułem zwrotu wieś Laskowice (Lazcoucki) i Kamieniec (de Kamene).
Miejscowość przeszła następnie na własność syna Leonarda, Świętosława, po śmierci którego w 1241 roku przeszła ona na własność klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu. W 1253 oraz 1283 roku wymieniany jest Cameniz. Tym razem właścicielem praw do Kamieńca jest książę Henryk IV Probus. W 1292 roku stosuje się zamiennie dwie nazwy wsi: “Camine vel Rulantovicz”. Niewykluczone, iż w czasach księcia wrocławskiego, jego interesy reprezentowała rodzina Rulantowiczów. W 1292 roku, książę wrocławski Henryk V Gruby ofiarowuje wieś palatynowi Mikołajowi z Kalisza. W 1311 roku znajdujemy wzmiankę o wsi Camyne, a w 1318 roku Camine. Wtedy nabył ją od palatyna Mikołaja, wrocławski patrycjusz, Heinrich Schrolle. Etymologia tego słowa oznacza kamienie, które w postaci licznych głazów narzutowych do dziś można znaleźć w okolicy.
Stosowana obecnie nazwa kamieniec oznacza kamieniste miejsce. W 1353 roku zniemczoną nazwę Kamień (Steyn) przejęła sąsiednia wieś Gajków. Powodem było najprawdopodobniej powiązanie wsi Kamieniec z dobrami kościelnymi Gajkowa. Na takie podwójne nazewnictwo natrafiamy jeszcze w latach: 1366, 1372 i 1425. W 1366 roku syn lub wnuk Heinricha Schrolle, Mikołaj Schrolle nabył jednocześnie prawa do Gajkowa oraz najprawdopodobniej pobliskich Jeszkowic.
W 1343 roku do wsi należy stosunkowo wielka liczba 35 łanów. W 1370 roku podkreślono po raz pierwszy znaczenie położenia osady w widłach dwóch rzek: Odry i Widawy, widniejącej wówczas w dokumentach jako “Wydnavia”. W 1353 roku nazywano wieś potocznie od jej dawnego właściciela “Schrolnsteyn” (Kamień Schrolla). Nowa nazwa miała odróżnić osadę od nazywanego “Kamieniem” Gajkowa. Przyjęła się ona na długo, bowiem jeszcze w 1425 roku wzmiankowany jest Schrolllenstein.
Znaczenie wsi wzrosło dzięki przynależności do niej dóbr obecnego osiedla wrocławskiego Strachocin, które już w 1332 roku pojawiają się jako Struchotin bona. Mieszkańcy Kamieńca poławiali w tym miejscu ryby. Około 1399 roku część dóbr przeszła na własność wrocławskiego klasztoru św. Macieja krzyżowców z czerwoną gwiazdą.
W 1630 roku nazwa Kamieńca uległa zmianie na Stein, następnie od połowy XVII do końca XVIII stulecia przyjęła formę Steinau, by od początku XIX wieku do 1945 roku nosić nazwę Steine. Od XVIII stulecia ludność była w przeważającej wielkości niemiecka. Gęstość zaludnienia na tym obszarze wynosiła pod koniec XVIII wieku 20-30 osób na km2. Ludność utrzymywała się głównie z uprawy roli. Zagrodnicy stanowili około 70% mieszkańców, kmiecie 20%, natomiast chałupnicy około 10%.
Na początku XIX wieku do wsi należał folwark w
Dobrzykowicach Wrocławskich. W 1845 roku wymieniane są tu: 42 domy, pałac, folwark, wiatrak, dwie cegielnie i tłocznia oleju; na Odrze cumowało wtenczas 14 barek. Na 480 mieszkańców jedynie 86 osób była wyznania ewangelickiego. Protestanci uczęszczali do zboru w Swojczycach natomiast katolicy do parafii w Gajkowie. W połowie lat 20-tych XX wieku wybudowano we wsi żelazny most na wysokości miejscowości Trestno.
W 1945 roku wieś stała się siedzibą gminy Wojnów, liczącej 13 miejscowości. W latach 1950-1972, podczas kolejnej zmiany administracyjnej, stała się siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. Od 1975 roku wchodzi w skład gminy Czernica. W 2000 roku we wsi erygowano parafię p.w. Św. Miłosierdzia Bożego.
żródło: http://www.czernica.iap.pl/index.html
Zdjęcia: www.wroclaw.dolny.slask.pl
|
|