Artykułem niniejszym chciałem rozpocząc cykl poświęcony powojennym budynkom Wrocławia, które otrzymały nagrody czytelników "Słowa Polskiego" w plebiscycie zorganizowanym przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia i "Słowo Polskie" w 1961 roku. Na pierwszy ogień czyli rok 1960 idzie znany nam wszystkim "Dom Naukowca"
10 - kondygnacyjny "Dom Naukowca" przy placu Grunwaldzkim, zaprojektowany w 1958 r. przez zespół autorski z wrocławskiego Miastoprojektu: arch. Edmund Frąckiewicz, arch. Jadwiga Hawrylak - Grabowska, arch. Igor Tawryczewski, arch. Maria Tawryczewska.
Wykonawca - Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego.
Obiekt ukończony na przełomie 1960/1961 r. był wówczas najwyższym nowo wznoszonym budynkiem w mieście, zlokalizowanym w eksponowanym punkcie jednego z najważniejszych węzłów komunikacyjnych Wrocławia. Charakterystyczny rysunek elewacji frontowej podkreśla horyzontalny układ bryły nieprzerwanymi pasmami szkła i przegród podokiennych, którym nadano fakturę falistego eternitu.
Na tę kanwę nałożono przemienny rytm pełnych jasnych balustrad balkonów. Kompozycję tę zamykają ściany szczytowe skrajnych segmentów budynku, przy czym segment wschodni został obrócony o kąt 90 stopni, co pozwoliło uzyskać ciekawy rezultat przestrzenny w zestawieniu obiektu z istniejąca pierzeją ul. Marii Curie - Skłodowskiej. Ostatnia, gospodarcza kondygnacja, od strony wnętrza blokowego posiadała taras rekreacyjny. Całośc opisanej kompozycji unosi się nad jednorodną płytą przeszklonego parteru usługowego.
Autorzy wykorzystując istniejące różnice terenu, wytworzyli przed budynkiem platto, dając bezpieczną przestrzeń dla pieszych i nawiązując do rozwiązania przedpola wcześniej wzniesionych w sąsiedztwie gmachów Politechniki.
bonczek/hydroforgroup/2005 - "Kalendarz Wrocławski 1980"
nie istnieje.
