Lasek Świętej Jadwigi to obszar o powierzchni 5 ha porośnięty łęgiem olchowym, grądem oraz dąbrową. Rozciąga się na długości 400 m na łagodnym stoku, u podnóża którego znajduje się źródlisko.
Występują tu rzadkie gatunki roślin, m.in. bluszcz pospolity, kalina koralowa oraz zawilec żółty. Spotkać tu można także wiele gatunków ptaków, np.: dzięcioł zielony, grubodziób i jasna odmiana myszołowa. Nie brak również gatunków pospolitych takich jak: kowalik, bogatka, pierwiosnek, zięba, droździk, pokrzewka, trznadel, kos i szpak.
Lasek Świętej Jadwigi, oprócz walorów przyrodniczych, posiada także bogatą przeszłość historyczną. Pierwsza wzmianka o tym terenie datowana jest na rok 1508, kiedy to opat Andreas Hoffman nakazał budowę ujęcia wody i rurociągu zaopatrującego klasztor w wodę. Pod koniec XVII wieku - w 1694 r. - zmodernizowano wodociąg i wybudowano tzw. studnie rurowe,o których strona internetowa http://www.odkrywca-online.pl/index1.php?action=galerie&nazwa=lubiaz1 napisała "tajemnicze".
Po ponad 30 latach - w 1727 r. opat Ludwik Bauch, dla uczczenia Św. Jadwigi zlecił wybudowanie w lasku sześciu kaplic - stacji drogi krzyżowej. Wszystkie kaplice miały jednakowy kształt. Były to małe obiekty, założone na planie prostokąta, z jednym sklepionym kolebkowo pomieszczeniem na ołtarz, nakryte dwuspadowym dachem. Ich ślady w postaci resztek fundamentów przetrwały do dziś.
Lasek jest ciekawym miejscem dla spacerowiczów, przyrodników oraz poszukiwaczy tajemnic Lubiąża.
Tekst na podstawie opisu z tablicy informacyjnej znajdującej się koło Lasku św. Jadwigi
Zdjęcia: Emii i Jacek M. Kowalski ( www.odkrywca-online.pl )