Zespół klasztorny Franciszkanów, dawniej Bernardynów, usytuowany jest poza terenem Starego Miasta, na dawnym przedmieściu Wschowy, w kierunku płn.- zach. od Rynku pomiędzy ulicami Klasztorna a Niepodległości. Bernardyni przybyli do Wschowy w 1457 r., sprowadzeni przez króla Kazimierza Jagiellończyka, gdzie wznieśli kościół i klasztor. Pierwotnie obydwie budowle wykonane były w konstrukcji szachulcowej. Po zajęciu kościoła przez protestantów w 1552 r. i spaleniu klasztoru w 1556 i 1558 r., zakonnicy przenoszą się do Kościana. Po powrocie braci zakonnych do Wschowy, w latach 1638 - 1644 odbudowano kościół i klasztor. W 1667 r. kolejny pożar częściowo zniszczył kościół. W XVIII w. nastąpiła rozbudowa klasztoru. W 1731 r. wzniesiono kaplicę Św. Krzyża, a w latach 1745 -1747 założono dziedziniec odpustowy z krużgankami. Wieżę kościelną zbudowano w 1742 r., według projektu Jana Józefa Stiera z Rydzyny. W roku 1745 wykonano barokową polichromię na sklepieniach nawy i prezbiterium. Po kasacie klasztoru w 1827 r., kościół przekazano parafii a w budynku klasztornym urządzono szkołę. W roku 1945 klasztor i kościół przejęty został przez Franciszkanów (żródłó: www.wschowa.pl). - FM