Dawny, gotycki kościół Trójcy Świętej i NMP wybudowany został prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w. w miejscu znalezienia zwłok Henryka II Pobożnego. Spalony dwukrotnie, podczas wojny 30-letniej oraz w wielkim pożarze wsi (w wyniku burzy) 30.06.1706 r. został odbudowany z dodaniem obszernej kruchty południowej z lożą na piętrze oraz empor.
Jest to budowla murowana z kamienia, z prostokątną nawą i takimż, lecz węższym i niższym prezbiterium przekrytym sklepieniem krzyżowym. Do nawy od południa dobudowana otynkowana kruchta, nieco większa od prezbiterium. Dachy dwuspadowe kryte dachówką. Od zachodu, na osi, kwadratowa, kamienna wieża nakryta dachem namiotowym. Na jej murze kartusz herbowy, a wokół dawny cmentarz. Dawne wnętrze oświetlone było oknami zamkniętymi łukiem odcinkowym. Obecne, pozbawione oryginalnego wyposażenia, oświetlają "nowoczesne" okna w drewnianych ramach. Jedynie w kruchcie wieży pozostawiono witraż z "różą Lutra".
Na murze prezbiterium płyty nagrobne (Friedricha Böhma z Czarnkowa [1695÷1763] i Jorge Schwentza v. Seiferdorf [koniec XVI w.]) znalezione pod podłogą kościoła p.w. Trójcy Świętej podczas prac remontowych prowadzonych w latach 1990÷1991.
dariuszfaranciszek
Sam budynek został pod koniec 1960 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu przeznaczony na Muzeum Bitwy Legnickiej. Samo przygotowanie obiektu pod katem muzealnym trwało do 1964 roku. Autorami pierwszego projektu kolorystycznego oraz wyposażenia ekspozycji byli architekci Kruczkiewicz i Stelmaszczyk. Prace montażowe i instalacyjne wykonały Z.I.M oraz S.P.I.B w Legnicy.
bonczek/hydroforgroup/2010