Kościół filialny Niepokalanego Serca Marii, wzmiankowany w 1346 r., wzniesiony ok. 1520 r., powiększony w pocz. XVII w., restaurowany w latach 1720 oraz 1783 i ok. poł. XIX w. Orientowany, jednonawowy, z symetrycznie dostawionymi od południa i północy kaplicami, kwadratowym prezbiterimm, z wieżą od zachodu. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym wspartym na wewnętrznych, przyściennych pilastrach, zachowało kamienną rzeźbę Madonny z pocz. XVI w., późnobarokowy ołtarz główny i ambonę, oraz szereg kamiennych płyt nagrobnych z XVII i XVIII w.