Gdy przypominam sobie Okrąglaka z młodych lat to wewnątrz zawsze pachniało farbą drukarską. Lubiłem wchodzić aby chociaż pooglądać kolorowe okładki czasopism ilustrowanych. Pamiętam, że zawsze była tam miła obsługa. Dzisiaj po wielu latach podczas bytności we Wrocławiu przechodząc obok, nie wiem dlaczego ale widok Okrąglaka robi na mnie smutne wrażenie. Może to wpływ kolorystyki albo to tak jak ze smakami. Te z dzieciństwa są najlepsze, niedoścignione.