MENU
Iława, dzisiejsza dzielnica Szprotawy. Na pocztówce widzimy hutę Wilhelma oraz restauracja dla hutników.

Dodał: FM° - Data: 2013-04-04 05:18:10 - Odsłon: 3764
Rok 1903


Huta Wilhelma w Iławie (Szprotawie), niem. Wilhelmshütte Eulau bei Sprottau, zał. w 1828 roku na miejscu wcześniejszej huty-kuźnicy bazującej na rodzimej rudzie darniowej żelaza. Zlokalizowana nad rzeką Bóbr.

Jeszcze w 1828 roku do huty włączono nowy oddział - zakład wyrobów emaliowanych. W roku następnym hutę poszerzono o wydział produkcjo maszyn rolniczych. Od lat 60. XIX wieku huta produkowała m.in. kotły parowe Corliss`a, sprzedawane na rynek niemiecki oraz do Anglii i Rosji, a także pompy i bojlery wodne dostarczane na Dolny i Górny Śląsk oraz dla saksońskiego górnictwa. Szczególnie rozwinęła się produkcja maszyn górniczych, które trafiały nawet do Południowej Afryki (Transvaal). Wszelkiego rodzaju armatura kanalizacyjna, gazowa i sanitarna.

W 1870 roku spółka buduje bocznicę kolejową. Wcześniej transport odbywał się za pośrednictwem zaprzęgów konnych, nawet przy jednoczesnym zaprzęgu 24 koni. W 1888 roku do huty przyłączono fabrykę pieców kąpielowych. W 1910 roku nad Bobrem postawiono nową elektrownię wodną o mocy znamionowej 1050 KM. W 1897 roku huta otwiera na własne potrzeby szkołę zawodową.

Po II wojnie światowej znana jako Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze w Szprotawie (DZO).

W zabytkowej kopalni "Ignacy" w rybnickiej dzielnicy Niewiadom zachowała się czynna maszyna parowa wyciągowa z szybu "Głowacki". Zainstalowano ją w 1902 roku, ma dwa cylindry o średnicy 700 mm i moc 520 KM. Za:

Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze w Szprotawie - uruchomione w 1947 roku na bazie poniemieckiej zabytkowej huty i emalierni "Wilhelmshütte" Eulau/Sprottau. Zlokalizowane w dzielnicy Iława, na prawym brzegu rzeki Bóbr. Polskie władze cywilne przejęły zakład od Sowietów 10 maja 1946 roku i nazwały go "Huta Anna". Po 1947 roku jako "Zespół Fabryk Dolnośląskich - Odlewnia Żeliwa i Emaliernia", od 1948 pod nazwą "Dolnośląskie Zakłady Metalurgiczne 2", od 1950 "Dolnośląskie Zakłady Metalurgiczne i Aparatury Chemicznej". W zakładzie zatrudniano wtedy 450 osób. W 1963 roku jako "Dolnośląskie Zakłady Odlewnicze", zatrudniające 1000 osób, był to największy pracodawca w okolicy. W latach 70. XX wieku na miejsce starych żarzaków węglowych zainstalowano nowoczesny piec elektryczny Birlec. W 1974 roku zakład produkował wyroby na kraj i do Europy Zachodniej. DZO opiekowały się własnym ośrodkiem kultury, przedszkolem, przychodnią, dwoma ośrodkami wypoczynkowymi, hotelem robotniczym. Finansowały budowę części Osiedla Słonecznego i innych budynków mieszkalnych w Szprotawie. Po zmianach ustrojowych i gospodarczych w 1989 roku zakład napotyka coraz większe trudności w funkcjonowaniu. W 1999 roku ogłasza upadłość.

  • /foto/6531/6531765m.jpg
    1860 - 1870
  • /foto/7608/7608971m.jpg
    1898
  • /foto/8517/8517715m.jpg
    1898
  • /foto/9901/9901122m.jpg
    1899
  • /foto/4863/4863398m.jpg
    1902
  • /foto/6908/6908179m.jpg
    1905
  • /foto/10379/10379110m.jpg
    1905 - 1910
  • /foto/5001/5001098m.jpg
    1906
  • /foto/416/416592m.jpg
    1907
  • /foto/285/285851m.jpg
    1910 - 1915
  • /foto/6531/6531769m.jpg
    1923
  • /foto/285/285841m.jpg
    1924 - 1925
  • /foto/5154/5154644m.jpg
    1928
  • /foto/9901/9901104m.jpg
    1929
  • /foto/4944/4944285m.jpg
    1935 - 1942

Aukcje internetowe

Poprzednie: Kopalnia gabra Słupiec Strona Główna Następne: Główny Ośrodek Badań Lotniczo-Lekarskich