Początki pałacu sięgają XVII w. Wtedy należał on do rodziny von Nostitz, właścicieli tutejszego folwarku.
Na początku XIX w. wieś kupił hrabia von Röder, który dokonał restauracji pałacu.
W kolejnych latach majątek zmieniał właścicieli. Pod koniec XIX w. gospodarzem był książę niderlandzki Fryderyk, od którego dobra zakupił Walter von Wietersheim. Zmiana miała miejsce w 1883 r.
Wietersheim rozpoczął w niwnickim majątku hodowlę owiec i baranów oraz szwajcarskiego i wschodniofryzyjskiego bydła rogatego. Rozpoczął także wydobycie i przeróbkę gipsu. W tym celu wzniósł młyn, kruszarnię, palarnię i istniejącą i funkcjonującą do dzisiejszego dnia fabrykę płyt gipsowych.
Na początku XX w., pod kierunkiem architekta Engelhardta Gensel z Bolesławca, przeprowadzono kolejną restaurację pałacu. Nowa rezydencja nadal była założona na planie kwadratu i posiadała wewnętrzny dziedziniec, ale zyskała nowe wejścia w elewacji frontowej i od strony parku. Elewacje boczne wyposażono w balkony, a szereg wnętrz w sklepienia kolebkowe.
W 1937 r. majątek był własnością Alfreda von Wietersheim, który utrzymał produkcje gipsu, jednak porzucił hodowle owiec, stawiając na trzodę chlewną.
W rękach tej rodziny majątek pozostał do końca II wojny światowej.
Trzeba dodać, że w lutym 1945 r. ówczesny właściciel pałacu z rodziny von Wietersheim stanął na czele powołanego w Lwówku Śląskim Volksturmu.
Działania wojenne szczęśliwie ominęły pałac, dlatego zachował się on bez większych zmian. Ostatnia adaptacja powojenna była spowodowana przystosowaniem budynku na cele szkoły podstawowej, która mieści się w pałacu do dnia dzisiejszego.
(info za : Sz. Wrzesiński – „Zapomniane miejsca powiatu lwóweckiego – zamki, dwory i pałace”. Agencja W-R FUKS. Lwówek Śląski 2004.)