W bliskim sąsiedztwie kościoła stał kiedyś jeden z największych pałaców na ziemi lubińskiej. Ta wspaniała budowla której ostatnim właścicielem był Richard von Decker, pozbawiona planów na zagospodarowanie po II wojnie światowej, zdewastowana i rozgrabiona w latach powojennych z całości wyposażenia, podzieliła los tysięcy śląskich rezydencji i ostatecznie została rozebrana w latach 50 - tych XX wieku.


Jako właściciele zamku wymieniani są: Siegismund von Bock - radca księcia legnickiego, zmarły w 1461; Hans von Bock; Wolfgang I von Bock, książęcy radca i kanclerz Fryderyka II Legnickiego, który wprowadził do Dittersbach luteranizm, po tym jak Magnus von Axleben, właściciel Hezrogswalde, przyjaciel urodzonego w sąsiedniej wiosce Osiek idealisty Caspara von Schenkenfelda zrobił to już w roku 1523 - między tymi dwoma wybuchła również kłótnia odnośnie patronatu i praw honorowych. Wolfgang von Bock zmarł w roku 1550, jego następcą został Hans von Bock. Później Dittersbach przeszedł w ręce rodziny von Unruh i tutaj wymieniani są w roku 1654 Hans von Unruh, a nastepnie w 1675 Christoph von Unruh. 19. listopada 1748 roku Dittersbach kupił książę Ferdynand (książę Braunschweig i Lüneburg) od królewskiego radcy sprawiedliwości barona Würz i Burg, a 30.czerwca 1795 królewski szambelan Hans Gottlieb von Stosch od barona Wilhelm Ludwig von Richthofen, którego własnością był od roku 1785. Następnym właścicielem został pan Emanuel von Woikowsky, po którym na początku 1806 własność przeszła w ręce hrabiny Maria Juliane Friederike von Luckner, urodzonej von Czettritz i Neuhaus. W roku 1849, po śmierci hrabiny oraz po śmierci jej syna w roku 1850, hrabiego Edgara von Racknera, wieś objął w posiadanie właściciel naczelny drukarz królewski Ludwig Rudolph von Decker.

Zamek prawdopodobnie istnieje od wojny trzydziestoletniej; musiał mieć imponujący wygląd, czyli teraz gdy po zmianach wprowadzonych przez hrabinę von Luckner zniknął dach mansardowy oraz wykusz ozdobiony frontyspisem, a powstało niskie trzecie piętro z płaskim dachem, który nie bardzo pasował do całości.

Główną ozdobą Dittersbach jest park – utworzony według planów Neide w roku 1852 – do których wykorzystano stare drzewa. Zarośnięty, zaniedbany staw oraz strumyki wody przerobiono w duże jeziorko…

W zamku Dittersbach w roku 1931 zakwaterowano męską służbę pracy, która pomagała m.in. przy regulacji Kalten Bache (Zimny potok???). Później gmina przejęła zamek i przekształciła go w szkołę i mieszkanie dla nauczycieli. Była to najpiękniejsza szkoła w okolicy.

Za: (tłum. Magdalena Makiolczyk)