Albin Eschrich (ur. 29 maja 1874 Geschwenda (powiat Ilm) - zm. 23 listopada 1946 Polanica-Zdrój) – dyrygent, kompozytor, długoletni dyrektor muzyczny orkiestry zdrojowej w Polanicy-Zdroju (niem. Altheide Bad).
Eschrich uczęszczał do szkoły muzycznej w Ilmenau (księstwo saksońsko-weimarskie w Turyngii) ucząc się głównie gry na tubie, kontrabasie i wiolonczeli. Był potem muzykiem w Sondershausen, następnie orkiestry górniczej Wałbrzych-Szczawno-Zdrój (jego obie żony były córkami Hugo Pohla, dyrygenta tej orkiestry), później jeszcze grał w orkiestrze Teatru Miejskiego we Wrocławiu.
Wrócił do Turyngii grając w orkiestrze słynnego Hoftheater (Teatru Dworskiego) w Meiningen. Sponsorem, reżyserem i reformatorem tego teatru był książę Saksonii-Meiningen Jerzy II. Jego pierwszą żoną była Karolina (Charlotte) Hohenzollern, córka Marianny Orańskiej, z kolei od 1878 żoną następcy tronu Bernarda była księżniczka pruska Charlotta Hohenzollern, promotorka budowy i jedna z fundatorek kościoła ewangelickiego w Polanicy. Być może te związki leżały u podstawy jego przybycia do tego uzdrowiska.
Był to czas dynamicznego rozwoju kurortu po zakupie go przez spółkę przedsiębiorcy i właściciela największego wrocławskiego browaru Georga Haasego. Tu Eschrich na zlecenie nowego dyrektora uzdrowiska Georga Berlita w 1906 założył orkiestrę uzdrowiskową i osiedlił się w willi Clara. Zaangażował część dawnych kolegów z orkiestry wrocławskiej, po pierwszej wojnie światowej kompletując skład orkiestry na każdy sezon od nowa. W połowie lat dwudziestych angażowano do 34 członków zgranych zespołów, orkiestr teatrów miejskich w Zgorzelcu, Nysie i Bytomiu. Od października do kwietnia orkiestry grały w swoich teatrach, podczas gdy Eschrich udzielał się w orkiestrze Teatru Miejskiego we Wrocławiu i Śląskiej Orkiestrze Krajowej.
Starannie dobrana muzyka uzdrowiskowa była dla gości rozkwitającego kurortu nie tylko czystą rozrywką, ale i wsparciem duchowym. Koncerty symfoniczne i koncerty solistów organizowane przez Albina Eschricha w Polanicy uważano za wzorowe na Śląsku. Znajdowały najwyższe uznanie śląskich krytyków muzyki. Pod batutą Albina Eschricha występowali znani soliści. Momentami szczytowymi jego pracy w Polanicy było uroczystość 100-lecia uzdrowiska w 1928 oraz 25-lecie jego dyrygentury w 1931 Na uroczystość stulecia skomponował on marsz jubileuszowy Polanica leczy serce. Autorem tekstu był przyjaciel Eschricha, nauczyciel Franz Wagner. Marsz został nagrany na płytę we wrocławskim radiu, a w oryginalnym wykonaniu brał udział chór uczniów polanickich szkół.
W 1931 z okazji jubileuszu 25-lecia dyrygentury dyrektora muzycznego, który stał się sławny daleko poza granicami Polanicy, uhonorowano specjalnym koncertem w Teatrze Zdrojowym obejmującym utwory Mozarta, Wagnera i Johanna Straussa. Zakończenie uroczystości stanowił koncert jubileuszowy Orkiestry Zdrojowej w składzie powiększonym do 42 muzyków oraz gościnny występ śląskich dyrygentów zdrojowych.
Jako poważany muzyk utrzymywał osobiste kontakty z wieloma artystami, solistami i kompozytorami, do których należeli również kompozytorzy Franz Lehár i Paul Lincke. Ten ostatni, „ojciec” operetki berlińskiej, był w latach 1938-1944 wiernym polanickim kuracjuszem i jako zapalony karciarz brał udział w partiach skata u dyrektora uzdrowiska Berlita i samego Eschricha. Willa Clara była miejscem chętnie odwiedzanym przez wszystkich artystów i swą towarzyską atmosferą inspirowała ich do owocnej pracy.
Po zakończeniu wojny Eschrich niedomagał już tak bardzo, że nie był zdolny do transportu, gdy zaczęło się wysiedlenie. Zmarł 23 listopada 1946 w swej willi Clara, mogiła znajduje się na cmentarzu ewangelickim w Polanicy. Dwa miesiące później, 26 stycznia 1947 złożono mu hołd w kościele św. Pawła w berlińskiej dzielnicy Zehlendorf. Syn Werner, dyrygent w Berlinie Zachodnim, siostrzenica zmarłego, znana sopranistka Ilse Hübner, oraz jego synowa Maria, skrzypaczka, odprawili wzruszającą uroczystość za spoczywającego w Polanicy dyrygenta.
Żródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Albin_Eschrich