UWAGA!! Z uwagi na rozległość założenia parkowo-pałacowego w Kamieńcu Ząbkowickim dodając zdjęcia należy dopisać je do poszczególnych podobiektów. Zdjęcia panoramiczne, litografie, lub zdjęcia gdzie pałac jest w miniaturze oraz inne zdjęcia, których nie można dopisać do nw. podobiektów dopisujemy bezpośrednio do obiektu głównego.

Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim jest najokazalszym dowodem działalności księżniczki Marianny Orańskiej w Kamieńcu. W 1810 roku dokonano sekularyzacji dóbr kościelnych i klasztornych w Prusach, a dwa lata później dawny majątek cystersów na Dolnym Śląsku (Lubiąż, Henryków i Kamieniec Ząbkowicki) zakupiła Fryderyka Orańska. W spadku po matce przejęła go Marianna, która w 1838 roku położyła kamień węgielny pod budowę zamku na Wzgórzu Grodowym. Na projektanta wybrała Karla Schinkla, który już wcześniej wybudował jej i jej mężowi pałac w Berlinie ( 1830 – 1838 ). Księżniczka wprowadziła wiele zmian, zaś ich realizacji dokonywał młody architekt, Ferdynand Martius. Schinkel ostatni raz wizytował budowę w dniach 6 – 12 maja 1840 roku. Z chwilą rozwodu budowa zamku uległa zahamowaniu, ale wznowiono ją w 1853 roku dla syna Albrechta. W miejsce stylu romantycznego zaczyna pojawiać się historyzm. Po czterech latach Marianna wraz z synem mogła dokonać otwarcia głównej części zamku, choć budowa trwała praktycznie do 1910 roku.