Dolnośląskie Centrum Filmowe przy ul. Piłsudskiego 64a we Wrocławiu. W latach 1945 - 2011 kino Warszawa. Przed wojną kino Palast - Theater. Do 1967 roku dawne kino Warszawa funkcjonowało w przedwojennym obiekcie. Następnie dokonano przebudowy w latach 1970-1973 według projektu Henryka Majewskiego i Andrzeja Łukaszewicza. Kolejny remont nastąpił w 1995 roku, w wyniku czego zlikwidowano kawiarnię, a w jej miejscu powstała druga sala na 90 miejsc. W latach 2010 - 2011 nastąpiła gruntowna przebudowa, a sama placówka została przekształcona w Dolnośląskie Centrum Filmowe. Aktualnie kino posiada 4 sale - łącznie 599 miejsc (250, 141, 135, 73 miejsca).

Przedwojenne kino Kinomatographen-Theater, bardziej znane jako Palast-Theate zostało otwarte 3 września 1910 r. Obiekt posiadał dwie sale kinowe: dużą na 431 widzów oraz mniejszą na 137 miejsc. W wyniku kolejnych przebudów i remontów główna sala zyskała pojemność do 650 widzów.

Pierwszy powojenny seans odbył się 16 czerwca 1945 roku o godz. 14. Wyświetlono film dokumentalny Majdanek w reżyserii Aleksandra Forda. Pierwszym kierownikiem placówki został niejaki Głowa, natomiast film wyświetlał Zenon Świder, wieloletni operator tego kina. Filmy wyświetlano trzy razy w tygodniu, na seansach rozpoczynających się o godzinie 17:00 i 19:00. Problemem był ciągle ulegający awariom sprzęt, rwąca się taśma, przerwy w dopływie prądu. Zdarzało się i tak, że widz, który przyszedł na film w poniedziałek, dopiero w środę obejrzał cały film. Sale pękały w szwach, produkcje oglądano zarówno na siedząco, jak i na stojąco. Początkowo sprzedawano poniemieckie bilety za złotówki, marki i ruble. Do kina przyjeżdżało się głównie na rowerze, a poczekalnia kinowa przemieniała się w przechowalnię. Załoga pracowała jedynie za bochenek chleba dziennie i obiad.