Budowę wrocławskiego Portu Miejskiego podyktował w XIX wieku kilka czynników - szybko rozwijająca się gospodarka, powstanie sieci dróg i kolei oraz przystosowanie Odry jako szlaku żeglugowego praktycznie na całej jej długości. Pierwsze projekty w tym kierunku poczyniono już w 1880 kiedy to przyjęto projekt autorstwa L. Güntera. Port wraz z przyległą infrastrukturą zbudowano dokładnie w latach 1897 - 1901 na Kleczkowie na 255 km Odry.
Powierzchnia całej inwestycji wynosiła wtedy 37 ha. Ta powierzchnia pozwoliła na wybudowanie jednego basenu portowego (z trzech w założeniu) o długości 700 m i szerokości 50 m. Zbudowano nabrzeża skarpowe o łącznej długości 2500m, 5 dużych magazynów, place składowe, bocznice kolejowe, dźwigi i suwnice. W 1910 port wzbogacił się o suwnice bramową a w 1934 elewator zbożowy. Magazyn zbożowy powstał w 1900 roku i stanowił później obiekt wzorcowy dla jemu podobnych w całych Niemczech. Podobnie było z systemami transportu węgla do elektrowni z estakadą długości 70 m , piętnastoma dźwigami portalowymi , żurawiami portowymi, przenośnikami i wyciągami linowymi.
Był Port swoistym novum i miejscem doświadczeń tak logistycznych jak i architektonicznych.
Należy także wspomnieć o budynkach socjalnych, biurach, osiedlu mieszkaniowym, portierni, parowozowni, warsztatach, remizie, bunkrach węglowych i innych mniej lub bardziej istotnych częściach składowych całej tej inwestycji portowej.
Port Miejski we Wrocławiu był portem jak na tamte czasy na wskroś nowoczesnym przystosowanym do załadunku i wyładunku towarów masowych, drobnicy czyli węgla, cukrów, tłuszczu, oleju.
Wrocławski port do dziś służy choć po części zniszczony i przebudowany a ostatnio okaleczony pożarem.
bonczek/hydroforgroup/2005 - na podstawie "Odra czasu Nadbora" wydawnictwo PW 2001
